İstanbul Tünel (resmî ulaşım haritalarında F2 hattı), Karaköy ile Beyoğlu arasında—Üst ve alt istasyonlar olarak—yaklaşık 573 metre uzunluğunda, yeraltı bir füniküler hattıdır. 17 Ocak 1875’te hizmete girerek dünyanın ikinci en eski raylı ulaşım sistemi ve Avrupa kıtasında yaşayan en eski yeraltı hattı olma özelliğini taşır.
Projeyi Fransız mühendis Eugène‑Henri Gavand geliştirmiştir. Sultan Abdülaziz’den 1869 yılında izin alınmış, 1871–1874 yılları arasında inşa edilerek 1875 yılının başında açılmıştır. Başlangıçta buharla çalışan iki ahşap vagonla faaliyet gösterirken, karşılıklı geçişe imkan veren kısa bir döner alanı da olan çift hatlı sistem olarak planlanmıştır.
1971 yılında yapılan modernizasyonla elektrikli sistem ve çelik gövdeli, lastik tekerlekli vagonlara geçilmiştir. Yeni sistemde tek hat, ortasında kısa bir geçiş alanıyla bugün hâlâ çalışmaktadır. Hattın iniş‑çıkış arası süresi yaklaşık 90 saniyedir ve her bir araç yaklaşık 170 yolcu taşır.
İstanbul'un ulaşım ağı içinde önemli bir geçiş noktası olarak bugüne kadar hizmet vermeye devam etmektedir.